Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Ἅγιος († 1508)
Ὁ πατριάρχης Νήφων ὁ Β´ ἀνέβηκε στὸν Οἰκουμενικὸ θρόνο τρεῖς φορές: 1486-1488, 1497-1498 καὶ 1502. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ ἔγινε μοναχὸς στὴν Ἐπίδαυρο μὲ τὸ ὄνομα Νήφων. Γνώρισε τὸν ἐνάρετο Βατοπαιδινὸ ἱερομόναχο Ζαχαρία, μὲ τὸν ὁποῖο ἐγκαταστάθηκε στὴν Μονὴ τῆς Θεοτόκου στὴν Ἀχρίδα. Ὅταν ὁ Ζαχαρίας ἐκλέχθηκε ἀρχιεπίσκοπος Ἀχριδῶν, ὁ Νήφων ἀναχώρησε γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐγκαταστάθηκε γιὰ ἕνα διάστημα στὴν Μονὴ Βατοπαιδίου κατὰ προτροπὴ τοῦ γέροντός του. Ἀφοῦ ἐπισκέφθηκε τὶς Μονὲς Μεγίστης Λαύρας, Παντοκράτορος καὶ τὶς Καρυές, κατέληξε στὴν Μονὴ Διονυσίου ὅπου χειροτονήθηκε διάκονος καὶ ἱερέας. Τὸ 1482 ἐκλέχθηκε μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καὶ ἀκολούθως, τὸ 1486, ἀνέλαβε τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀπομακρύνθηκε δύο φορὲς καὶ κατέφυγε στὴν Βλαχία· ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν Μονὴ Βατοπαιδίου. Κατὰ τὴν δεύτερη αὐτὴ παραμονή του στὴν Μονὴ συνέζησε μὲ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Γραικὸ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ προέπεμψε τὸν μαθητή του Μακάριο στὸ μαρτύριο. Ὁ ἅγιος πληροφορήθηκε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὸ μαρτύριο τοῦ μαθητοῦ του, ὅπου ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1507. Δεῖγμα τῆς μεγάλης ταπεινώσεώς του εἶναι ἡ μεταβάση του ὡς ἄγνωστος στὴν Μονὴ Διονυσίου ὅπου ἐκεῖ ὡς δόκιμος μοναχὸς ἐκτελοῦσε τὸ διακόνημα τοῦ βουρδουνάρη. Κατόπιν μὲ θεία ἐπέμβαση γνωστοποιεῖται ἡ ταυτότητά του στὸν ἡγούμενο καὶ τοὺς πατέρες. Λίγους μῆνες ἀργότερα κοιμήθηκε τὸ 1508. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 11 Αὐγούστου.
