Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Ἅγιος (†1809)
Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες θεολογικὲς μορφὲς τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας. Γεννήθηκε στὴν Νάξο τὸ 1749 καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν ὀξύνοια, τὴν φιλομάθεια καὶ τὴν ἀπεριόριστη μνήμη του. Τὸ 1775 ἔρχεται στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ κείρεται μοναχὸς στὴν Μονὴ Διονυσίου, ὅπου παραμένει γιὰ ἑπτὰ χρόνια. Ἀκολούθως ἐγκαθίσταται στὴν Παντοκρατορινὴ Καψάλα ὅπου παράγεται καὶ τὸ περισσότερο συγγραφικὸ ἔργο του, τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει περὶ τοὺς ἑκατὸ τίτλους. Συχνὰ ἐπισκεπτόταν τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ μελετοῦσε στὴν πλούσια βιβλιοθήκη της. Ὡς μέλος τῆς τριμελοῦς ἐπιτροπῆς ποὺ ὁρίσθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα (πρώην Τρίκκης Ἀμβρόσιος, διδάσκαλος Χριστόφορος Προδρομίτης, Νικόδημος Ἁγιορείτης) ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν στήριξη καὶ τὴν διατήρηση τῆς Ἀθωνιάδος (1801). Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἦταν ὁ θεολόγος τοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων. Ἡ ἁγιοκατάταξή του ἔγινε τὸ 1955 καὶ ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 14 Ἰουλίου.
Το μελανοδοχείο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Ο άγιος Νικόδημος σε ζωγραφικό πίνακα του περασμένου αιώνα.
Πατριαρχικό
γράμμα για την ανακήρυξη του Νικοδήμου του Αγιορείτου ως αγίου.
Πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το pdf.