Παγκράτιος Συνάπαλος μητροπολίτης Γάνου καὶ Χώρας
Γεννήθηκε στὸν Βάβδο τῆς Χαλκιδικῆς τὸ 1866, τὸ 1886 ἐκάρη μοναχὸς στὴν Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ τὸ 1889 ἱεροδιάκονος. Ἀπὸ τὸ 1905 ὑπηρετοῦσε ὡς ἀρχιμανδρίτης στὰ Ταταῦλα Κωνσταντινουπόλεως. Τὸ 1917 ἐκδίδει στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ θεωρητικὸ βιβλίο του, Ἡ Μουσικὴ Κλίμαξ. Ἤτοι ἐπιστημονικὴ διαίρεσις τῆς μουσικῆς κλίμακος καὶ προσδιορισμὸς τοῦ μήκους τῶν χορδῶν αὐτῆς μετὰ μεγίστης μαθηματικῆς ἀκριβείας, τὸ ὁποῖο ὑπογράφει ὡς «ἀρχιμανδρίτης Βατοπαιδινὸς» καὶ «διδάσκαλος τῆς Θεολογίας». Ἀκολούθως ἐξελέγη ἐπίσκοπος Λεύκης, καὶ τὸ 1928 ἐξέδωσε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ βιβλίο του, Οἱ Παλαιοημερολογῖται, οἱ Νεοημερολογῖται καὶ τὸ Ἅγιον Πάσχα, καὶ τὸ ὑπογράφει ὡς ἐπίσκοπος Λεύκης. Μετὰ τὸ 1935 ἐξελέγη μητροπολίτης Γάνου καὶ Χώρας καὶ ἐξέδωσε τὰ βιβλία, Ἐξήγησις τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου καὶ ἓν δυσεπίλυτον πρόβλημα: τὸ τέλος τοῦ κόσμου, Κωνσταντινούπολις 1945, καί, Τὰ λάθη τῆς φυσικῆς καὶ οἱ ἀκριβεῖς τύποι τῆς πτώσεως τῶν σωμάτων, Κωνσταντινούπολις 1948.