Άγιος Γεώργιος

Γεωργηθείς ὑπό Θεοῦ ἀνεδείχθης, τῆς εὐσεβείας γεωργός τιμιώτατος, τῶν ἀρετῶν τα δράγματα συλλέξας σεαυτῷ, σπείρας γάρ ἐν δάκρυσιν, εὐφροσύνῃ θερίζεις, ἀθλήσας δε δι᾿ αἵματος τον Χριστόν ἐκομίσω, και ταῖς πρεσβείαις Ἅγιε ταῖς σαῖς, πᾶσι παρέχεις πταισμάτων συγχώρησιν».

Δηλαδή: «Με την καλλιέργεια που ὑπέστης ἀπό την Χάρι τοῦ Θεοῦ, ἀναδείχθηκες (Ἅγιε Γεώργιε) τῆς εὐσεβείας τίμιος γεωργός, που μάζεψες μέσα σου το πλούσιο καρπό τῶν ἀρετῶν· ἔσπειρες με δάκρυα στον ἀγρό τῆς ψυχῆς σου (τις ἅγιες ἀρετές) και τώρα θερίζεις με εὐφροσύνη· ἔγινες ἀθλητής Χριστοῦ, προσφέροντας το αἷμα σου και κέρδισες τον Χριστό· ἔτσι με τις ἅγιες πρεσβεῖες σου παρέχεις σε μᾶς τους πιστούς την συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν μας».

Ἦταν ὁ μακάριος και πολυδόξαστος Ἅγιος Γεώργιος προικισμένος με πάμπολλα ψυχικά και σωματικά χαρίσματα. Φωτισμένος και εὐλογημένος ἀπά τον Θεό. Καταγόταν ἀπό την χώρα τῆς Καππαδοκίας και ἀπό ἔνδοξη και ὀνομαστή οἰκογένεια· ὁ πατέρας του Γερόντιος και ἡ μητέρα του Πολυχρονία μαρτύρησαν για τον Χριστό· ἦταν βλαστός Ἁγίων και μαρτύρων. Πολύ νεαρός πῆρε προαγωγή στο ρωμαϊκό στρατό και ἔγινε κόμης, δηλαδή στρατηλάτης. Αὐτοκράτορας τότε ἦταν ὁ Χριστιανομάχος Διοκλητιανός, που διέταξε ὅτι ὅσοι Χριστιανοί δεν ἀρνηθοῦν τον Χριστό και την θρησκεία Του θα θανατώνονται. Νεώτατος τότε ὁ Ἅγιος Γεώργιος, μόλις εἴκοσι ἐτῶν, με λαμπρό και ἔνδοξο ἐμπρός του το μέλλον, ὁμολογεῖ χωρίς δισταγμό, μόνος του, πως εἶναι Χριστιανός. Και ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά μπροστά στον Αὐτοκράτορα και τους ἀξιωματούχους του, γκρεμίζει τα πλανεμένα και ἀδύνατα εἴδωλα τῶν θεῶν, περιγελώντας ὅλους τους εἰδωλολάτρες που πιστεύουν στα ἄψυχα ἀγάλματα τῶν ψεύτικων θεῶν.

Ὁ τύραννος Αὐτοκράτωρ ἐκτιμώντας την ἔνδοξη γεννιά και την γενναιότητα και ἀνδρεία στους πολέμους τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, με παρακάλια και ὑποσχέσεις θέλησε να τον μεταπείσει. Μα ὁ Ἅγιος στέκεται ἀμετακίνητος και ἀπαρασάλευτος, δυνατός σαν διαμάντι στην ἀληθινή πίστι τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἀπειλές και οἱ φοβερισμοί δεν πτοοῦν τον Ἅγιο. Ἔτσι, ἀρχίζουν τα ἀδυσώπητα μαρτύρια· κτυποῦν τον Ἅγιο στην κοιλιά με ἕνα κοντάρι, και ἐνῶ ἔτρεξε ἄφθονο αἷμα ἔμεινε ἀβλαβής. Τον δένουν γυμνό σ᾿ ἕνα τροχό με μαχαίρια κοφτερά και τον γυρίζουν, και ἐνῶ οἱ σάρκες του καταξεσχίζονται, Ἄγγελος Κυρίου τον θεραπεύει και παρουσιάζεται πάλι γερός. Βλέποντας τα θαύματα τοῦ Ἁγίου πολλοί εἰδωλολάτρες πιστεύουν στον Χριστό και βρίσκουν πάραυτα μαρτυρικό θάνατο ἀπό τον σκληρό βασιλέα.

Παρ᾿ ὅλο το νεαρό τῆς ἡλικίας του, δεν κάμπτεται ἀπό τα μαρτύρια που συνεχίζονται και εἶναι ἀβάστακτα ἀνθρωπίνως: Τον ρίχνουν μέσα σε λάκκο με ἀσβέστη που ἔβραζε και ἀπό ἐκεῖ βγαίνει ἀνέπαφος, ὅπως οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες μέσα ἀπό την φωτιά. Το πάθος τοῦ Αὐτοκράτορα γίνεται σκληρότερο· διατάζει και βάζουν στα πόδια τοῦ Ἁγίου πυρακτωμένα σιδερένια ὑποδήματα με καρφιά και τον ἀναγκάζουν να τρέξη· ἀλλά και πάλι ἀβλαβής μένει προς καταισχύνη τοῦ διαβόλου και τῶν ὀργάνων του, ὁ τίμιος τοῦ Χριστοῦ ἀγωνιστής.

Μέσα στα φρικιαστικά βασανιστήρια που ὑπέστη και ἐπακολούθησαν, ὁ γεναῖος Στρατηλάτης τοῦ Χριστοῦ δεν παύει να προσεύχεται γι᾿ αὐτούς που τον τυραννοῦσαν, μιμούμενος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ το παράδειγμα, και γι᾿ αὐτό πολλοί εἰδωλολάτρες πίστευσαν στον Χριστό και ὁμολόγησαν πίστι σ᾿ Αὐτόν, με συνέπεια να λάβουν το στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Τέλος, μη μπορώντας ὁ ἄπιστος βασιλεύς να καταβάλη τον Ἀριστέα τῆς Πίστεως Ἅγιο Γεώργιο με τα φρικτά βασανιστήρια, και βλέποντας πως πολυάριθμοι εἰδωλολάτρες γίνονται Χριστιανοί, διατάζει να ἀποκεφαλίσουν τον τίμιο στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἅγιος παρέδωσε το πνεῦμα του στους Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ και ὁ στεφανοδότης Χριστός τον ἔστεψε με τον ἀμαράντινο τῆς δόξης στέφανο.

Γέροντος Αλεξίου, ηγουμένου της Ι.Μ. Ξενοφώντος, Ομιλία εις τον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου, Χαλάνδρι.

Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής σε κάποια περιοχή στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος, φονεύοντας τον δράκο.

Μνήμην την πανέορτον, Γεωργίου την φωτολαμπῇ, τελοῦντες χαρμονικῶς, ἄσωμεν ᾠδήν, ἐνθέως χορεύοντες και ἐν θερμῇ πίστει προς αὐτόν, προσείπωμεν ἅγιε, ἡμᾶς σκέπε τους τιμῶντάς σε. Νικηφόρος ἔνδοξος, ἀνεδείχθης τῇ ἀποτομῇ, τῆς κάρας σου ἀθλητά, κατά τῶν ἐχθρῶν, και χαίρων κατέλαβες, στεφηφορῶν τα ἀγαπητά, Κυρίου σκηνώματα, τῶν μαρτύρων ἀγαλλίαμα.

Ιλαρίωνος Μοναχού Ξενοφωντινού, Κανών εἰς τον Ἁγίον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον τον τροπαιοφόρον, ήχος πλ. Α΄

Δεινοῦ κοσμοκράτορος θεόφρον, Γεώργιε συ τας μηχανάς, ἀπράκτους ἐναπέφηνας, Χριστόν συναντιλήπτορα, ὡς ἔχων ἐν τοῖς ἄθλοις σου, κλέος μαρτύρων και ἔρεισμα. Εἰδώλων την πλάνην την ζοφώδη, διέλυσας μάκαρ τῷ φωτί, τῆς σῆς στερρᾶς ἀθλήσεως και πίστιν την θεόσδοτον, ἀνακηρύξας ἔδραμες, στεφηφορῶν προς οὐράνια.

Ιλαρίωνος Μοναχού Ξενοφωντινού, Κανών εἰς τον Ἁγίον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον τον τροπαιοφόρον, ήχος Δ’.

Τροπαιοφόρε στρατιῶτα Δεσπότου, ὁ την τοῦ Πνεύματος ἰσχύν φανερώσας, τῶν δυσσεβῶν ἐνώπιον ἀθλήσει σου στεῤῥᾷ, σκέπε την ἐν ῎Αθωνι ἱεράν σου Καλύβην, θείαις ἱκεσίαις σου ἐνισχύων πλουσίως, τους ἀσκουμένους ὧδε ἐν Χριστῷ, Φανερωμένε, τρισμάκαρ Γεώργιε.

Απολυτίκιο Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου του επικεκλημένου Φανερωμένου

Ο Άγιος Γεώργιος και η Ιερά Μονή Ξενοφώντος.

Ἡ ἁγία Μονή τοῦ ὁσίου Ξενοφῶντος, κατά την ἱερά Παράδοσι, ἦταν ἀφιερωμένη στον Μεγαλομάρτυρα πρόμαχο και Προστάτη και Βλαστό τῆς πλησιοχώρου πόλεως τῆς Θεσσαλονίκης Δημήτριο. Ἕνα ἀρχαῖο ναΰδριο μαρτυρεῖ τοῦ λόγου το ἀληθές. Ὡς πρῶτος κτήτορας τοῦ ἀρχαίου Μονυδρίου θεωρεῖται ὁ ὅσιος Ξενοφῶν ὁ Συγκλητικός.

Περί τα τέλη τοῦ 10ου μ.Χ. αἰῶνος ὅταν ἡγουμένευε ὁ νεώτερος ὅσιος Ξενοφῶν ὁ Ἁγιορείτης, το μικρό μονύδριο τοῦ ἁγίου Δημητρίου δέχθηκε θεία ἐπίσκεψι με την ἔλευσι ἀπό την Κωνσταντινούπολη τῆς χαριτοβρύτου εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἡ ὁποία διά θαλάσσης ἔφθασε στον αἰγιαλό τῆς ἱερᾶς Μονῆς μας.

Το ἐξαίσιο θαῦμα συνέβη ὡς ἑξῆς: Στην Βασιλεύουσα οἱ εἰκονομάχοι κατέστρεφαν τις ἅγιες εἰκόνες ἐκ πλάνης και φανατισμοῦ! Στον τυφῶνα αὐτό τῶν διωγμῶν βρέθηκε και ἡ θαυματουργός και ἐφέστιος εἰκόνα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς εἰκονίζουσα τον θεῖο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο ἐπί θρόνου καθήμενον. Οἱ πλάνοι και φανατικοί εἰκονομάχοι ἔριξαν την τιμία εἰκόνα στην φωτιά για να την καταστρέψουν, ὅμως θείᾳ βουλήσει και τοῦ ἁγίου θαυμαστῇ ἐνεργείᾳ, ἔμεινε ἀνέπαφος ἀπό το πῦρ ὁ ἔνθρονος δεδοξασμένος Ἅγιος Γεώργιος. Ὅμως οἱ πεπωρωμένοι ἀπό τον δαίμονα, ἐχθροί τῆς πίστεως δεν ἀρκέστηκαν στην ὑπερφυσική θαυματουργική διάσωσι τῆς ἁγίας Εἰκόνος, ἀλλά ἕνας ἀξιωματικός χτύπησε με την σπάθη του το ἅγιο πρόσωπο τοῦ Μεγαλομάρτυρος καί, ὢ τοῦ θαύματος! ἔρρευσε ἐκ τοῦ σημείου τῆς πληγῆς αἷμα ζωντανό, μαρτύριο τῆς πίστεως και ὀρθοδόξου ἀληθείας περί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων!

Ἠττημένοι ἔφυγαν οἱ ἐχθροί και οἱ πιστοί για να διασώσουν την εἰκόνα καί, κατά παραχώρησι Θεοῦ, ἔβαλαν αὐτήν στην θάλασσα για να την κατευθύνει ἡ θεία βουλή ὅπου ἦτο το σχέδιό Της. Ἔτσι προσάραξε ἔξωθεν τῆς Μονῆς Ξενοφώντος το ἱερό θησαύρισμα και παρέλαβαν αὐτό οἱ ὅσιοι πατέρες και κατέθεσαν στο ἱερό! Στον τόπο που βρέθηκε ἡ χαριτόβρυτος ἁγία Εἰκόνα του, ἐπήγασε ἁγίασμα το ὁποῖο θεραπεύει την δυσουρία, γι’ αὐτό και στις τοιχογραφίες τοῦ Παλαιοῦ Καθολικοῦ ὑπάρχει εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἔχοντας το ὄνομα: «Ὁ Δυσουρίτης».

Γέροντος Αλεξίου, ηγουμένου της Ι.Μ. Ξενοφώντος, Ομιλία περί του Αγίου Γεωργίου Δυσουρήτου

Οι άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος.

Πάλιν κατά παράδοσιν ἱεράν, ἐνεφανίσθησαν οἱ δύο Μεγαλομάρτυρες Γεώργιος και Δημήτριος ἐνώπιον τῆς Πύλης τῆς Μονῆς και ὁ Μέγας τῶν Θεσσαλονικέων προστάτης ἔδωκε τα κλειδιά τῆς Μονῆς στον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο λέγοντάς Του: Παράλαβε την Μονήν ταύτην και ἐγώ θα παραμείνω στην Θεσσαλονίκη. Ἔκτοτε ἡ Μονή Ξενοφώντος μετονομάστηκε τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, κτίσθηκε περίλαμπρος ναός, το ἀρχαῖο Καθολικό προς τιμή του και ἑορτάζεται ἡ ἁγία μνήμη Του. Ἔκτοτε, ὁ Μέγιστος Προστάτης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας δεν ἔπαυσε νεα μαρτυρεῖ την ἁγία Του παρουσία με θαύματα ἐξαίσια και παραστάσεις θεοδώρητες ὡς Φανερωμένος, Γοργίς στις ἀπαντήσεις τῶν αἰτημάτων τῶν πιστῶν και ἀσθενούντων ἰατρός, ὅπως ψάλλουμε και στο ἀπολυτίκιό του.