Όταν ο Θεόδωρος ο Στουδίτης οργάνωνε στις αρχές του 10ου αιώνα το μοναστήρι που επρόκειτο να αποκτήσει την μεγαλύτερη φήμη και επιρροή όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο, τοποθέτησε την παραγωγή βιβλίων στο κέντρο της δραστηριότητας των μοναχών. Το τυπικό της Μονής Στουδίου, το κείμενο δηλαδή που όριζε πρακτικά τον τρόπο λειτουργίας της και οργάνωνε την καθημερινή ζωή των μοναχών, χρησίμεψε αργότερα ως πρότυπο για τα μοναστήρια που ιδρύθηκαν και στο Βυζάντιο και αλλού. Αρκετά, μεταξύ των οποίων και η Ιερά Μονή Παντοκράτορος, λειτούργησαν βιβλιογραφικά εργαστήρια και παρήγαγαν βιβλία, μια τεράστια συμβολή στην παγκόσμια ιστορία της γνώσης.
