Ημίφως. Δύο αναμένες λαμπάδες και μερικά καντήλια φωτίζουν πρόσωπα ζωγραφισμένα. Ανάμεσα στα σκοτεινά τόξα μια φωνή διαβάζει: Ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον... ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῶα αὐτοῦ... ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ... ὁ εξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα... Βρίσκομαι να ταξιδεύω σε μέρη απρόσμενα. Όλα τα κατοικεί και τα συντροφεύει εκείνος που τα έφτιαξε, ο ζωοδότης, φαίνεται να πιστεύει ο Δαβίδ. ...ἐπ᾽ αὐτὰ τὰ πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει, ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν... Χορτασθήσονται τα ξύλα του πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐφύτευσας... ὄρει τὰ ὑψηλὰ τοῖς ἐλάφοις, πέτρα καταφυγὴ τοῖς λαγωοῖς... ἔθου σκότος καὶ ἐγένετο νῦξ, ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ, σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπᾶσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς... αὔτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ...δράκων οὔτος ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῇ... Ἀνοίξαντός σου τὴν χείραν, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος, ἀποστρέψαντος δὲ σοῦ τὸ πρόσωπον, ταραχθήσονται... ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσην αὐτοῦ...Το σύμπαν ολόκληρο είναι ζωἠ και λόγος.
