Ο μέγας λογοθέτης της Βλαχίας, Στάικος, σε έγγραφο του 1501 χαρακτηρίζεται ως νέος κτήτορας. Αρχίζει έτσι και για την Ιερά Μονή Παντοκράτορος η σημαντική περίοδος χορηγιών από ηγεμόνες της Βλαχίας και της Μολδαβίας, που στήριξε τα αθωνικά κοινόβια, ειδικά κατά τον 16ο αιώνα, και διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την σημερινή μορφή των κτιριακών συγκροτημάτων τους. Ένας άλλος σημαντικός ευεργέτης ήταν ο ηγεμόνας της Βλαχίας Νεαγκόε Μπασαράμπ Κραϊοβέσκου, που είναι γνωστός και από την κοντινή σχέση του με τον όσιο Νήφωνα και την δραστηριότητά του στην Ιερά Μονή Διονυσίου. Στον Ρουμάνικο βίο του χαρακτηρίζεται και ως κτήτορας των Ιερών Μονών Παντοκράτορος και Ιβήρων. Ο Βασίλι Μπάρσκι, ο ρώσος περιηγητής του 18ου αιώνα, αναφέρει ως τρίτο κτήτορα τον Μπάρμπουλου, ωστόσο δεν έχουν βρεθεί στοιχεία που να επιτρέπουν την ταύτισή του με κάποιον από τους ομώνυμους άρχοντες της εποχής. Ο μέγας βεστιάριος και λογοθέτης (1516-1523, 1539-1541) της Μολδαβίας, Γαβριήλ Τοτρουσιάνου, χρηματοδότησε το 1536/7 την επισκευή του βυζαντινού υδραγωγείου.
