Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης είδε στις αρχές του 19ου αιώνα ένα πολύ φθαρμένο σιγίλλιο του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ´ του Διογένη (1068-1071) «εἶδον ἒν σιγίλλιον διεφθαρμένον Ῥωμανοῦ τοῦ Διογένους, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν σφραγίδα ἦτον ὁ βασιλεὺς Ῥωμανὸς καὶ ἡ βασίλισσα Εὐδοκία μὲ δύω παιδία, καὶ ἄνωθεν ἐκράτει αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς. Ὄπισθεν εἶχεν ἡ σφραγὶς σταυρὸν, καὶ γράμματα κεφαλαιώδη. Ὅσα ἠδυνήθην νὰ ἀναγνώσω εἰς τὸ σεσαθρωμένον τοῦτο σιγίλλιον, εἶδον νὰ ἐπικυρώνει τόπους τινὰς ἀφιερωμένους πρὸ χρόνων.» Τελευταία φορά το είδε και το περιέγραψε ο περιηγητής Victor Langlois το 1867. Ο Σμυρνάκης γράφει πως το 1903 το σιγίλλιο είχε πια χαθεί, έμεινε όμως η σφραγίδα του. Περιγράφει ωστόσο την σφραγίδα διαφορετική, όπως ακριβώς μπορεί κανείς να την δει σήμερα σε προθήκη στην βιβλιοθήκη: στην μπροστά όψη ο Χριστός στέκεται ανάμεσα στον Ρωμανό και την Ευδοκία και τους στέφει. Όπισθεν εικονίζονται οι τρεις γιοι της Ευδοκίας και του προηγούμενου αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου Ι´, ο Κωνσταντίνος, ο Μιχαήλ ο μετέπειτα αυτοκράτορας, και ο Ανδρόνικος. Δυστυχώς δεν σώθηκε το περιεχόμενο του σιγιλλίου.
