Τον Σεπτέμβριο του 1374 ο Αλέξιος Γ´ Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, δωρίζει στο Μοναστήρι για την οικοδόμησή του ένα πολύ μεγάλο ποσό, 100 σώμια (περίπου 134.000 “άσπρα”, δηλαδή αργυρά νομίσματα), και ορίζει ως ετήσια χορηγία από τον ίδιο και τους διαδόχους του 1000 άσπρα. Στο κτητορικό αυτό χρυσόβουλλο εξηγεί τα κίνητρά του και διηγείται ο ίδιος την ιστορία: “...αυτούς που από τρυφερή ηλικία έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους στον Θεό, και που το όνομά τους έχει καταγραφεί στους ουρανούς, και που μπήκαν μέσα σε πέτρα για σπίτι, και που σκαρφάλωσαν στην απόκρυμνη κορυφή του βουνού των αρετών, από όπου και φέρνουν την βοήθεια, γιατί έρχονται από τον Θεό, αυτούς οφείλει κανείς να τους καλοδέχεται και να τους αποδίδει την οφειλόμενη τιμή και φιλοξενία. Διότι όποιος τους αγαπάει και τους υποδέχεται, βάζει στο σπίτι του και φιλοξενεί τον ίδιο τον Χριστό, που τους έστειλε”.
