Στις δύο πλευρές της σκηνής της κρίσης παρουσιάζονται η κόλαση (δεξιά του θεατή) και ο παράδεισος (στα δεξιά του Χριστού). Η δομή της σύνθεσης διακρίνει την αταξία και την ταραχή, στην κόλαση, από την τάξη και την ηρεμία στον παράδεισο. Η δομή του χρώματος διευκολύνει κι εκείνη τη ματιά του θεατή να διαβάσει την εικόνα με σαφήνεια, ενώ συμμετέχει ενεργά στην ισορροπία του εικαστικού αποτελέσματος: στην κόλαση, ο κόκκινος ποταμός φωτιάς που παρασύρει. Στον παράδεισο, το λευκό φώς που αγκαλιάζει τα πάντα. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, ο Απόστολος Πέτρος που ανοίγει την πόρτα του παραδείσου στους δίκαιους.
