“Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισεν· καὶ εἶδον ἀστέρα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰς τὴν γῆν, καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος, καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρῖδες, καὶ ἐδόθη αυτοῖς ἐξουσία ἀδικῆσαι τοὺς ἀν(θρώπ)ους.” Το πηγάδι της αβύσσου παρουσιάζεται στο κέντρο σαν ένα πηγάδι λιθόκτιστο· από μέσα του βγαίνει καπνός και απ᾽ τον καπνό βγήκαν οι ακρίδες που καταλαμβάνουν όλη την εικόνα: όπως στο κείμενο της Αποκάλυψης, οι ακρίδες έχουν κεφάλι γυναίκας με μακριά μαλλιά και στέμμα, νύχια (αντί δόντια) λιονταριού, ουρά και κεντρί σκορπιού. Με την ουρά τους αυτή έχουν την εξουσία να αδικούν τους ανθρώπους για πέντε μήνες. Το φτερούγισμά τους ακούγεται σαν άρμα με πολλά άλογα που τρέχει στον πόλεμο. Ο βασιλιάς τους, ο Απολύων, ο άγγελος της αβύσσου, δεν εικονίζεται. Περνάει λοιπόν η πρώτη συμφορά και μένουν άλλες δύο.
