Στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου βρίσκονται δύο πύργοι, ο ένας είναι μέρος του μοναστηριακού οικοδομικού συγκροτήματος και ο άλλος είναι στην παραλία, λίγο πιο μακριά από τον αρσανά της μονής. Ο πρώτος εξ αυτών ιδρύθηκε το 1521/2 με έξοδα του ηγεμόνα της Βλαχίας Νεαγκόε Μπασαράμπ και του γιού του Θεοδοσίου, σύμφωνα με την κτητορική του επιγραφή. Κάποια στοιχεία υποδεικνύουν ότι το κτίριο αποπερατώθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό πύργο, ο οποίος παρ’ όλη την απλότητα της μορφής και του ελάχιστου διακόσμου των επιφανειών του, προδίδει τον επιμελή του σχεδιασμό. Έχει απλή τετράγωνη κάτοψη και είχε ξύλινα πατώματα και ξύλινη στέγη, στοιχεία που αντικαταστάθηκαν πριν από εξήντα περίπου χρόνια με πλάκες από οπλισμένο σκυρόδεμα. Οι σκάλες όμως της ενδοεπικοινωνίας των ορόφων δεν είναι ξύλινες αλλά κτιστές, διαμορφωμένες ευθύγραμμες μέσα στο πάχος του βόρειου τοίχου, ο οποίος προκύπτει έτσι να έχει μεγαλύτερο συνολικό πάχος από τους υπόλοιπους. Στη στάθμη της εισόδου, ψηλά στις τέσσερις γωνίες, σώζονται σφαιρικά τρίγωνα τα οποία χρησίμευαν για την έδραση ημισφαιρικού θόλου. Αυτό το στοιχείο δηλώνει ενδεχομένως κάποια αρχική πρόθεση να γίνει ο όροφος αυτός θολοσκέπαστος, ιδέα που μάλλον εγκαταλείφθηκε στη διάρκεια της κατασκευής. Εκτός από τις συνήθεις φωτιστικές σχισμές (ή τοξοθυρίδες), υπάρχουν αρκετά μεγάλα τοξωτά παράθυρα για τον φωτισμό των χώρων. Σε ορισμένους ορόφους του πύργου είχαν κατασκευαστεί εξ αρχής και ειδικά ανοίγματα για την εγκατάσταση κανονιών, όπως συνέβαινε και σε άλλα οχυρωματικά έργα της εποχής αυτής στο Άγιον Όρος. Η αμυντική δύναμη του πύργου συμπληρώνεται με ορισμένες καταχύστρες μεγάλων διαστάσεων, μία από τις οποίες βρίσκεται πάνω από την είσοδο, προστατεύοντάς την. Ο παραθαλάσσιος πύργος είναι μέρος ενός μικρού οχυρού κτιρίου, που ανακαινίστηκε πριν λίγα χρόνια. Ο μικρός περίβολος του οχυρού (ο μπαρμπακάς) είχε υλοποιηθεί σε δύο τουλάχιστον οικοδομικές φάσεις τον 15ο ή τον 16ο αιώνα, ενώ ο πύργος του δεν αποκλείεται να είναι και παλιότερος. Στην παλαιότερη φάση του μπαρμπακά, κάτω από τις δύο καταχύστρες (του βόρειου και του νότιου τοίχου), δεν αποκλείεται να υπήρχαν δύο κανονιοθυρίδες, θαμμένες σήμερα στη μεγάλη επίχωση του μνημείου.
