Τον 14ο αιώνα η Μονή ήταν ήδη ερημωμένη, δεν είναι γνωστό για πόσο καιρό, αν και διέσωζε την ανάμνηση της ίδρυσής της από τον όσιο Παύλο τον Ξηροποταμηνό. Επανιδρύεται το 1383/4 από δύο Σέρβους μοναχούς, τον Χιλανδαρινό Γεράσιμο (κατά κόσμο Νικόλαο) Ραδώνια και τον Βατοπαιδινό Αντώνιο (πρώην Αρσένιο) Παγάση. Αμφότεροι υπήρξαν γόνοι ευγενών οικογενειών της Σερβίας και μάλιστα ο πρώτος προερχόταν από την μετέπειτα ηγεμονική οικογένεια των Μπράνκοβιτς. Οι δύο μοναχοί αγόρασαν το ερημωμένο κελλίον του Αγίου Παύλου από τη Μονή Ξηροποτάμου, στην οποία είχε περιέλθει μετά την ερήμωσή του. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τα έργα που πραγματοποίησαν, όμως φαίνεται πως εξακολουθούσαν να είναι περιορισμένα στην περιοχή του μεσαίου βράχου. Είναι όμως βέβαιο πως μια νέα ζωή ξεκίνησε για το μικρό, τότε, μοναστήρι.
