Η νέα τροπή της ιστορίας των βιβλίων εκδηλώνεται ίσως στα πρώτα χριστιανικά χρόνια κατά τη διάδοση της νέας θρησκείας, που είναι θρησκεία βιβλίου. Η ανάγκη αναπαραγωγής και ευρείας χρήσης του Ευαγγελίου, ως βιβλίου αναφοράς, εντατικοποιεί την παραγωγή χειρογράφων, προάγει την τεχνολογία της παραγωγής τους και τα κάνει πιο εύχρηστα και πιο ανθεκτικά, αλλάζοντας το σχήμα τους από ειλητά (ρολά) σε κώδικες (βιβλία). Η σχέση του Χριστιανισμού ως ενός κυρίαρχου χαρακτήρα της βυζαντινής κοινωνίας με την πρακτική της ανάγνωσης φαίνεται και από το ότι περίπου τα 9/10 των βυζαντινών χειρογράφων που έχουν διατηρηθεί έχουν θρησκευτικό περιεχόμενο. Μοιάζει λοιπόν αρκετά αναμενόμενο, το βυζαντινό Μοναστήρι να χρησιμοποιεί αλλά και να παράγει πλήθος βιβλίων. Ήταν άραγε έτσι;
