Κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής Σαρακηνών στο Μοναστήρι, οι πατέρες ρίξανε την εικόνα στο κοντινό πηγάδι. Έπειτα βρέθηκε χάρις στην οδηγία των συγγενών ενός από τους Σαρακηνούς· αυτός ο δυστυχής βάρβαρος θέλησε από ανόητη περιφρόνηση που είχε για το ιερό αυτό κειμήιο των Χριστιανών, να σκίσει την εικόνα και να την κόψει σε κομμάτια, για να ανάψει με αυτά το τσιγάρο του. Εκείνη την ώρα όμως έχασε την όρασή του, εξαιτίας μιας τέτοιας θρασύτητας, και η εικόνα έμεινε μέσα στο πηγάδι επί 80 χρόνια. Αυτός ο βάρβαρος στο τέλος της ζωής του, επειδή αγωνιούσε και μετανοούσε γι᾽ αυτή του την αφροσύνη και ήλπιζε να νιώσει ανακούφιση και παρηγοριά, διέταξε τους δικούς του να πάνε οπωσδήποτε μετά τον θάνατό του στο Άγιον Όρος και να ανακαλύψουν εκεί την άγια εικόνα που ο ίδιος και οι σύντροφοί του είχαν κρύψει στο πηγάδι. Έτσι οι συγγενείς του βάρβαρου που μετανόησε ήρθαν στο Μοναστήρι, εκπληρώνοντας την εντολή του και υπέδειξαν τον τόπο όπου ήταν ριγμένη η εικόνα, από όπου την έβγαλαν με τιμές. Τέτοια παράδοση διατηρείται στο Μοναστήρι γι᾽ αυτήν την θαυματουργή εικόνα.»
