Από τους πλέον λογίους άνδρες που εγκαταβίωσαν στη Μονή κατά την όψιμη Τουρκοκρατία, υπήρξε ο αρχιμανδρίτης Λεόντιος ο Καισαρεύς, ο οποίος συνδεόταν με τη Μονή ήδη από το 1832. Όντας φίλος του πατριάρχου Γρηγορίου ΣΤ΄, διακόνησε τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και το δούλο Γένος στην Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη ως διδάσκαλος και ιεροκήρυκας. Συμμετείχε στην Κεντρική Εκκλησιαστική Επιτροπή του Πατριαρχείου, η οποία επιμελήθηκε την πατριαρχική έκδοση των διορθωμένων Μηναίων το 1843 στην Κωνσταντινούπολη, έργο πολύτιμο και μνημειώδες. Ερχόμενος στο Άγιον Όρος, εγκαταβίωσε αρχικά στη Μονή Αγ. Παντελεήμονος και εν συνεχείᾳ στη Μονή Ξενοφώντος, όπου και κατέλειπε μέρος της σημαντικής βιβλιοθήκης του, που περιελάμβανε και αρκετά χειρόγραφα, ως το θάνατό του το 1852.
