Τον Μεσαίωνα η σχέση της κοινωνίας με τα βιβλία ήταν πολύ διαφορετική. Η ικανότητα της ανάγνωσης από τη μία και η πρόσβαση σε βιβλία από την άλλη, ήταν σαφώς περιορισμένες σε σχέση με σήμερα και αφορούσαν ένα μικρό μόνο μέρος της κοινωνίας. Όπως στην αρχαιότητα, έτσι και στο Βυζάντιο, οι άνθρωποι που είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση μάθαιναν πρώτα να γράφουν με κεφαλαία γράμματα, και στο επόμενο μόνο στάδιο να διαβάζουν, πάλι κεφαλαία, πρώτα ένα-ένα τα γράμματα, ύστερα τις συλλαβές, τις λέξεις, τις προτάσεις. Οι περισσότεροι λοιπόν που είχαν εκπαιδευτεί, μπορούσαν να γράψουν αργά μια λέξη όπως το όνομά τους, λιγότεροι μπορούσαν να διαβάσουν επιγραφές σε κεφαλαία, στις εικόνες, στα νομίσματα, στους δρόμους. Πολύ λιγότεροι μπορούσαν να διαβάζουν κείμενα και μόνον οι πιο μορφωμένοι ήταν σε θέση να διαβάζουν κείμενα σε μικρογράμματη γραφή με κανονική ταχύτητα λόγου. Το βιβλίο που χρησιμοποιούσαν σαν αναγνωστικό ήταν συνήθως το ψαλτήρι.
