All posts by : sofia

Όσην ώρα συνομιλούσε με την βασιλεία μου, δεν αναζήτησε να αποκομίσει χρηματικά ποσά ούτε τρόπο για να πληρώνει απολαύσεις της ζωής, όπως κάνουν κάποιοι, αλλά άρχισε αμέσως να με καθοδηγεί και να μού διαφημἰζει τον δρόμο που οδηγεί στην σωτηρία: “όλοι, είπε, όσοι φημίζονται ως σωστοί βασιλείς και ηγέτες, έχτισαν μοναστήρια και αφιερώματα στο Άγιον Όρος για παντοτινό τους μνημόσυνο. Πρέπει λοιπόν κι εσύ, εφόσον ξεπερνάς πολλούς, να κάνεις μια ανάλογη προσθήκη, ώστε να έχεις όπως κι εκείνοι μνημόσυνο διηνεκές και ψυχική απόλαυση ατελείωτη”.

Ένας τέτοιος παρουσιάστηκε τώρα και στα μέρη μας: ο καλός πατέρας και λειτουργός του Θεού και ιερομόναχος ιδιαίτερα σεβαστός, ο κυρ Διονύσιος. Ήρθε από το Άγιον Όρος για να δει τον δικό μου αλλά και ολόκληρης της μεγαλούπολης Τραπεζούντας αρχιποιμένα, και δικό του αδελφό, τον κυρ Θεοδόσιο. Εμφανίστηκε λοιπόν ενώπιον της βασιλείας μου ρακένδυτος, ήσυχος και κατευναστικός, όπως συνηθίζουν οι αναχωρητές, λέγοντας λίγα, όπως κάνουν οι έγκλειστοι, αλλά ψυχωφελή και σωτήρια, και όλα με συντετριμμένη καρδιά και πνεύμα ταπείνωσης. Μού φάνηκε άγγελος σταλμένος από τον Θεό που φέρνει το ωραίο μήνυμα της σωτηρίας. Μιμούμενος τον Χριστό, δεν μαρτυρούσε ο ίδιος για τον εαυτό του, αλλά όπως για Εκείνον ο Πατήρ, έτσι και γι᾽ αυτόν μαρτυρούσαν η εσωτερική του ησυχία, η γεμάτη χαρά όψη του και οι ανυπέρβλητες αρετές του. Θα έλεγε κανείς πως επειδή κάποτε ο Αθανάσιος δόθηκε από την Τραπεζούντα στον Άθωνα, τώρα ο Διονύσιος αντιδόθηκε στην Τραπεζούντα από τον Άθωνα.

Τον Σεπτέμβριο του 1374 ο Αλέξιος Γ´ Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, δωρίζει στο Μοναστήρι για την οικοδόμησή του ένα πολύ μεγάλο ποσό, 100 σώμια (περίπου 134.000 “άσπρα”, δηλαδή αργυρά νομίσματα), και ορίζει ως ετήσια χορηγία από τον ίδιο και τους διαδόχους του 1000 άσπρα. Στο κτητορικό αυτό χρυσόβουλλο εξηγεί τα κίνητρά του και διηγείται ο ίδιος την ιστορία: “...αυτούς που από τρυφερή ηλικία έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους στον Θεό, και που το όνομά τους έχει καταγραφεί στους ουρανούς, και που μπήκαν μέσα σε πέτρα για σπίτι, και που σκαρφάλωσαν στην απόκρυμνη κορυφή του βουνού των αρετών, από όπου και φέρνουν την βοήθεια, γιατί έρχονται από τον Θεό, αυτούς οφείλει κανείς να τους καλοδέχεται και να τους αποδίδει την οφειλόμενη τιμή και φιλοξενία. Διότι όποιος τους αγαπάει και τους υποδέχεται, βάζει στο σπίτι του και φιλοξενεί τον ίδιο τον Χριστό, που τους έστειλε”.