Λειψανοθήκη στην οποία φυλασσόταν το δεξί χέρι του Τιμίου Προδρόμου.

ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ

Το δεξί χέρι του Ιωάννη του Βαπτιστή, αλλά και την τίμια κεφαλή του, για την οποία κατασκεύασε χρυσή θήκη, προσέφερε στο μοναστήρι ο βοεβόδας της Βλαχίας Νεαγκόε Βασσαράβ, τον 16ο αιώνα. Το 1765 οι πατέρες θέλησαν να στείλουν την κεφαλή του Προδρόμου στο μετόχι τους, στον Άγιο Ευστράτιο, για τον αγιασμπο των κτημάτων των κατοίκων του νησιού που υπέφεραν από καταστροφικές ακρίδες. Στην διαδρομή όμως την κλέψαν πειρατές και βρίσκεται πια, άγνωστο πώς, στο τέμενος των Ουμαγιάδων, στην Δαμασκό, μέσα σε ειδικό κουβούκλιο. Από τότε αποφασίστηκε να μην απομακρυνθεί ποτέ από το Μοναστήρι το δεξί χέρι του Βαπτιστή.

To εσωτερικό του Kαθολικού.

ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ

ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ

Το Καθολικό του Μοναστηριού είναι αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο και πανηγυρίζει στη γιορτή της γέννησής του. Στους τοίχους και στα προσκυνητάρια συνταντά κανείς συχνά τη μορφή του αγίου. Η πιο συγκλονιστική συνάντηση, ωστόσο, είναι αυτή με τα λείψανα του σώματος του Προδρόμου, που φυλάσσονται μαζί με τα υπόλοιπα άγια λείψανα ως ανεκτίμητοι θησαυροί στο Ιερό Βήμα, σε ειδικά ερμάρια. Ο βηματάρης ή λειψανάρης, ένας ιερομόναχος επιφορτισμένος με την φροντίδα τους, τα παρουσιάζει συνήθως στους προσκυνητές μετά το απόδειπνο.

Η κόρη του Πέτρου Ράρες, Ρωξάνδρα και ο σύζυγός της, Αλέξανδρος Λεπουσνεάνου

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ

Η κόρη του Πέτρου Ράρες, Ρωξάνδρα, και ο σύζυγός της, Αλέξανδρος Λεπουσνεάνου, ο οποίος μετωνομάστηκε σε Παχώμιος όταν αργότερα έλαβε το μοναχικό σχήμα, χρηματοδότησαν την εκ θεμελίων ανέγερση της εξαόροφης πτέρυγας με τους πολλούς εξώστες που βλέπει προς την θάλασσα. Αυτές οι κατασκευές του 16ου αιώνα καθορίζουν την εικόνα του Μοναστηριού σήμερα.

dionysios1λ

ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ

ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ

Ο όσιος Διονύσιος επισκέφτηκε πάλι την Τραπεζούντα το 1377 για να εισπράξει τα υπόλοιπα χρήματα της αυτοκρατορικής δωρεάς, αλλά όταν επέστρεψε βρήκε το μοναστήρι λεηλατημένο από πειρατές και τους μοναχούς να έχουν σκορπίσει στα γύρω βουνά για να σωθούν. Δεν το έβαλε κάτω, τους συγκέντρωσε πάλι κι εξακολούθησε το χτίσιμο του συγκροτήματος και βέβαια του περιτειχίσματος που θα τους προστάτευε από αντίστοιχες εισβολές στο μέλλον. Επισκέφτηκε και τρίτη φορά την Τραπεζούντα, όμως δεν πρόλαβε να επιστρέψει στο Μοναστήρι του. Κοιμήθηκε εκεί το 1390, σε ηλικία 72 ετών.

Ο βοεβόδας Πέτρος Ράρες.

ΒΟΕΒΟΔΑΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΡΑΡΕΣ

ΒΟΕΒΟΔΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΡΑΡΕΣ

Πολύ σύντομα ωστόσο, στις 25 Οκτωβρίου του 1535, μια καταστροφική πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του Μοναστηριού. Δόθηκε έτσι η ευκαιρία σε έναν άλλο Βοεβόδα, τον Πέτρο Ράρες της Μολδαβίας, να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της ανατολικής πτέρυγας, από το μαγειρείο και ολόκληρη την πύλη, ως το «βαϊναρειό» (κάβα) αλλά και του Καθολικού, το οποίο μάλιστα έκτισε ψηλότερο από το προηγούμενο. Επίσης ανέλαβε τα έξοδα της τοιχογράφησής του.

Ο άγιος Νήφων και ο Νεάγκοε Βασσαράβ, φορητή εικόνα, 16ος αιώνας.

ΒΟΕΒΟΔΑΣ ΝΕΑΓΚΟΕ
ΒΑΣΣΑΡΑΒ

ΒΟΕΒΟΔΑΣ ΝΕΑΓΚΟΕ ΒΑΣΣΑΡΑΒ

Ο ηγεμόνας της Βλαχίας, Νεαγκόε Βασσαράβ, ήταν πνευματικό παιδί του αγίου Νήφωνος. Χρηματοδότησε το 1520 την κατασκευή του εντυπωσιακού αμυντικού πύργου του Μοναστηριού, και του τοξωτού υδραγωγίου, που αντικατέστησε το προηγούμενο ξύλινο. Επίσης, δώρισε στη μονή την κάρα του Τιμίου Προδρόμου (η οποία δυστυχώς αργότερα κλάπηκε), μέσα σε χρυσή θήκη, και το επίχρυσο κιβώτιο σε σχήμα ναού, όπου τοποθετήθηκαν τα λείψανα του αγίου Νήφωνα.

Ο τάφος του Αγίου Νήφωνα

ΑΓΝΩΣΤΟΣ

ΑΓΝΩΣΤΟΣ

Ύστερα από διαφωνία με τον Ράδουλο, άφησε την Βλαχία κι επέστρεψε γέρος πια στην Ιερά Μονή Διονυσίου, όπου έζησε άγνωστος για ένα διάστημα. Μάλιστα, τα διακονήματα που του ανατέθηκαν ήταν η φροντίδα των ζώων και η παρατήρηση της θάλασσας για τον φόβο των πειρατών, από το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το παρεκκλήσι του. Κάποτε, ωστόσο, οι πατέρες τον αναγνώρισαν με θαυμαστό τρόπο. Παρέμεινε στο Μοναστήρι ως την κοίμησή του, στις 11 Αυγούστου 1508, σε ηλικία 90 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο κοιμητήρι, έξω από το παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων.

Ο άγιος Νήφων πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Φορητή εικόνα, 21ος αιώνας.

ΜΟΝΑΧΟΣ,
ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΣ,
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ
ΔΑΣΚΑΛΟΣ

ΜΟΝΑΧΟΣ, ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Ως μοναχός και καλλιγράφος, ο άγιος Νήφων, σύμφωνα με τις πηγές, περιόδευσε αρχικά στο Ιλλυρικό και στη Δαλματία αντιγράφοντας χειρόγραφα και κηρύττοντας κατά της φιλενωτικής συνόδου της Φλωρεντίας. Στη συνέχεια ήρθε στον Άθωνα, στις Ιερές Μονές Βατοπαιδίου, Παντοκράτορος και τελευταία στην Διονυσίου, όπου εκάρη ιερομόναχος. Αργότερα, διετέλεσε μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και δύο φορές μάλιστα έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, το 1486-1489 και το 1497-1498. Τότε παραιτήθηκε οριστικά από τον Οικουμενικό θρόνο και πήγε στην Αδριανούπολη, όπου τον συνάντησε ο ηγεμόνας της Βλαχίας Ράδουλος και τον πήρε μαζί του. Αν και δέχτηκε πάλι πρόταση να γίνει πατριάρχης, ο άγιος αρνήθηκε προτιμώντας να αφοσιωθεί στην διδασκαλία του λαού της Βλαχίας.

Ο άγιος Διονύσιος ο Κτήτωρ. Φορητή εικόνα, 20ος αιώνας.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΜΟΥ
ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ

Στ᾽ αλήθεια έβαλε μέσα στην ψυχή μου θείο πόθο και έρωτα και ζήλο θεάρεστο, και με όλο του το είναι με παρακίνησε προς το έργο. Εξού και η γαλήνια δύναμη της βασιλείας μου προστάζει με τον παρόντα χρυσόβουλλο λόγο της και αναλαμβάνει εξ΄ολοκλήρου την οικοδόμηση της εν λόγω μονής του Τιμίου Προδρόμου και υπόσχεται να καλύψει όλα τα έξοδα της ανέγερσης του ναού, του περιτειχίσματος, των κελλιών των μοναχών και του υδραγωγείου, ώστε να συσταθεί πλήρες μοναστήρι, στο οποίο να έχει ανεξάλειπτο το μνημόσυνο και την αναφορά της...

Άγιος Διονύσιος, κτήτορας Μονής Διονυσίου. Φορητή εικόνα, 20ος αιώνας.

ΤΟΝ ΥΠΕΡΑΓΑΠΗΣΕ

ΤΟΝ ΥΠΕΡΑΓΑΠΗΣΕ

Ο αγιασμένος αυτός πατέρας είχε ήδη προλάβει να χτίσει φρούριο κάτω από τον Μικρό Άθωνα, εκεί που τρέχει ο Αεροπόταμος, κοντά στον τόπο που ονομάζεται Βουλευτήρια. Και είχε σκοπό ο γέροντας να χτίσει μέσα μοναστήρι αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη, και περιτείχισμα, και μέσα κελλιά για την διαμονή όσων ασκούνται μαζί του. Ενώ όμως το φρούριο το ολοκλήρωσε, το μοναστήρι δεν το είχε ακόμη ξεκινήσει, όταν κατά καλή συγκυρία ήρθε και μού τα διηγήθηκε όλα και μού κίνησε το ενδιαφέρον, όπως προείπα. Όταν λοιπόν η βασιλεία μου διαπίστωσε την σεμνότητα του ανθρώπου, την χάρη, την απλότητα, την αθωότητα, την ολική και υπέρμετρη χαρά, τον υπεραγάπησε και τον δέχτηκε και τον αγκάλιασε και τον δεξιώθηκε ως σταλμένο από τον Θεό, και άφησα να κατοικήσουν μέσα μου τα λόγια του, δροσιά ψυχωφελής.