Οι εργασίες αποκατάστασης του σχεδόν εκαταλελειμμένου μοναστηριού δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τη νέα αδελφότητα. Όλες οι κτιριακές μονάδες αλλά και τα έργα υποδομής έπρεπε να γίνουν από την αρχή, με τη βοήθεια της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου, αλλά και τον κόπο όλων των πατέρων. Στα χρόνια αυτά, οι παλαιοί γεροντάδες άρχισαν να αναχωρούν από τη ζωή αυτή. Μαζί με την ανακαίνιση της Μονής, έπρεπε να γίνει και η ανακαίνιση των ψυχών των νέων πατέρων, με το μοναχικό πρόγραμμα, τη μελέτη αλλά και την «περιρρέουσα» Θεία Χάρη.
