Φως Χριστού, προσδοκία για το μέλλον. Τρούλλος παρεκκλησίου αγίου Δημητρίου.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ

Είναι αξιοσημείωτη η συνεισφορά της σημερινής αδελφότητας στην αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων και την ανέγερση νέων. Υπό την καθοδήγηση του γέροντα Αλεξίου, η νέα αδελφότητα που εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι το 1976 και από τότε αυξάνει, με κόπο και φροντίδα επιδόθηκε από την πρώτη στιγμή σε έργα υποδομής που όχι μόνο υποστηρίζουν την περαιτέρω ανάπτυξή της, αλλά διαφυλάσσουν ενεργά την ιστορική κληρονομιά του Μοναστηριού και του προσδίδουν αρμόζουσα αίγλη.

Παράθυρο προς την ανατολή. Στο ιερό του παρεκκλησίου του αγίου Δημητρίου.

ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ

ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ

Την παράδοση συνεχίζουν στα τέλη του 18ου αιώνα και Έλληνες ηγεμόνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας, όπως ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μουρούζης, ο Aλέξανδρος Καλλιμάχης και ο Ιωάννης Καρατζάς.

Το χρυσόβουλλο του Ράδου Σερμπάν.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ
ΜΟΛΔΟΒΛΑΧΙΑΣ

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΟΛΔΟΒΛΑΧΙΑΣ

Προς τα τέλη του 15ου αιώνα ξεκίνησε η καθοριστική συνδρομή χριστιανών ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας, που κράτησε ως τον 18ο αιώνα. Ο κατάλογος είναι μεγάλος: ο Ιωάννης Σίμων χρηματοδότησε την ιστόρηση της Τράπεζας το 1496/7, ο βόρνικος Κωνσταντίνος και ο αδελφός του, Ράδου, πρόσφεραν σημαντικά ποσά το 16ο αιώνα για την τοιχογράφηση του παλαιού Καθολικού και ο άρχοντας της Κάτω Βλαχίας Νιλκουμάνου με τη σύζυγό του, Άγα, επιχορήγησαν την ίδια περίοδο την αγιογράφηση της Λιτής. Επίσης ο ηγεμόνας Μπάρμπου Κραγιοβέσκου, ο Νεαγκόε Μπασαράμπ, που υπήρξε γνωστός χορηγός και άλλων αγιορειτικών μονών, ο Ράντου Σερμπάν και ο Ματθαίος Μπασαράμπ.

Μονόλοβο παράθυρο.

ΣΕΡΒΙΚΕΣ ΧΟΡΗΓΙΕΣ

ΣΕΡΒΙΚΕΣ ΧΟΡΗΓΙΕΣ

Την περίοδο της Σερβοκρατίας στο Άγιον Όρος και τη Μακεδονία ο κράλης Στέφανος Δουσάν εξέδωσε χρυσόβουλλο υπέρ της Μονής, τον Ιούνιο του 1352. Γνωρίζουμε ότι τότε στο Μοναστήρι πραγματοποιήθηκαν σημαντικές οικοδομικές εργασίες.

Πύλη από φίλντισι εντός του νέου Καθολικού.

ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ
ΔΩΡΑ

ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ ΔΩΡΑ

Τον Φεβρουάριο του 1322 η Μονή ευεργετήθηκε με χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου, μετά από παρέμβαση του δυναμικού Πρώτου Ισαάκ. Στα έγγραφα αυτής της περιόδου χαρακτηρίζεται πια ως «σεβασμία βασιλική μονή».